Welkom bij de eerste nieuwsbrief van Miss Deadline! Vandaag ben ik jarig (41!) en precies 6 jaar geleden startte ik mijn blog met ontboezemingen over mijn weg naar meer liefde, lef en levenslust.
Verjaardagen blijven voor mij de ultieme deadlines die me aanzetten tot reflectie, dromen en plannen maken. En deze verjaardag wil ik daarom iets nieuws proberen: een nieuwsbrief met updates over mij en mijn dagelijks leven. Naast mijn blog over het leven als laatbloeier met een angststoornis nu dus een nieuwsbrief waarin ik deel wat ik beleef, denk en ervaar. Heel persoonlijk en heel gewoon.
Ik ben geen beroemdheid of een anderszins belangwekkende persoonlijkheid, maar - misschien wel net als jij - iemand die zich als 40-plusser nog steeds afvraagt hoe het leven nu precies werkt. Kun jij wel een potje herkenning gebruiken of gewoon nieuwsgierig? Met deze nieuwsbrief ontvang je de belevenissen van Miss Deadline rechtstreeks in je inbox!
Wat ik las
Mijn 40ste was een goed leesjaar met flink wat titels die vijf sterren van mij kregen op Goodreads:
Het lied van ooievaar en dromedaris - Anjet Daanje (ik kan zelden genieten van literatuur van eigen bodem, dit meesterwerk doet me weer hoop hebben voor de Nederlandstalige literatuur!)
The Covenant of Water - Abraham Verghese (episch!)
The Collected Regrets of Clover - Mikki Brammer
Confessions of a Forty-Something F**k Up (ha!) & One Good Thing - Alexandra Potter
Vera Wong’s Unsolicited Advice for Murderers - Jesse Q. Sutanto
De betovering van april - Elizabeth von Arnim (mijn favoriete klassieker The Enchanted April uit 1922 uit eindelijk vertaald in het Nederlands)
A Man Called Ove & Anxious People - Fredrik Backman
Het perfecte boek voor imperfecte mensen - KC Davis (huishoud-survivalguide voor mensen met neurodivergentie - mijn redding geweest!)
The Flatshare & The No-Show - Beth O’Leary (heerlijke feelgood met een twist - The Flatshare (haar debuut) is nu een tv-serie, maar helaas nog niet in NL te zien)
Het oerboek van de mens - Carel van Schaik (een biologisch-antropologisch perspectief op de bijbel)
The Thursday Murder Club - Richard Osman
The House in the Cerulean Sea - TJ Klune
Etty Hillesum: het verhaal van haar leven - Judith Koelemeijer
Wat ik zag of hoorde
Het liefst lig ik in bed te lezen, was altijd al zo, zal waarschijnlijk altijd zo blijven. Maar eens in de zoveel tijd wil deze introvert er ook wel op uit en dan ga ik graag naar de bios of een concert. Dit afgelopen jaar stonden er aardig wat uitjes op het programma:
Uit het hoofd - autobiografische voorstelling van Loes Luca (wat een fantastisch mens!)
De Schreef - voorstelling van Freek de Jonge
The Harry Potter Symphony - de filmmuziek door een symfonieorkest en Oekraïens zangkoor
A Man Called Otto - de Amerikaanse verfilming van het boek van Fredrick Backman (zie leeslijstje hierboven) met Tom Hanks (love him!) - huilen!
Oppenheimer - heftig! (en nee, ik ging niet naar Barbie)
Rammstein (dat omstreden concert in het Stadspark in Groningen ja)
Coldplay: de laatste keer dat ik ze zag, was met mijn inmiddels overleden nichtje. Dat concert betekende destijds al heel veel voor ons en die betekenis groeit in de herinnering. Afgelopen zomer ging ik samen met mijn tante naar het concert in
Amsterdam. Een feestje en memorial in één - huilen, zingen, herinneren, het was magisch.
Wat ik deed
Ik trakteerde mijn moeder op een behandeling bij een huidtherapeut (FortiSan) en sindsdien gaan samen eens in de zoveel tijd. Geen zweverig wellness-gefrutsel maar serieuze huidverzorging die me letterlijk en figuurlijk beter in m’n vel doet voelen. Dat ik dat mijn moeder ook kan geven en samen met haar kan delen, is zoveel waard!
Wandelen met mijn broer. Ik zocht al heel lang een manier om het contact met mijn broer te verbeteren want ik miste hem (we zijn allebei niet zo goed in regelmatig iets afspreken). Het idee van mijn tante om te gaan wandelen, bleek een schot in de roos. Samen iets doen wat we allebei leuk vinden en de gesprekken vloeien weer als vanouds vanzelf. Ik heb mijn broer terug!
Met mijn nichtje (en broer en schoonzus) liep ik het Blotevoetenpad in Opende en daarna hadden we een knutselmiddag. (Ik heb echt het leukste, grappigste en meest briljante nichtje van de hele wereld hoor)
Met AFP ging ik twee dagen naar Maastricht - voor het eerst samen een nachtje weg en voor mij een enorme overwinning om voor het eerst in jaren weer eens buiten de deur te slapen. Ging goed en was heel erg gezellig en leuk!
Wat mij bezighield
Enkele maanden voor mijn 40ste overleed mijn twee jaar jongere nichtje. Een half jaar later overleed de moeder van AFP. Ook werd mijn tante ernstig ziek en moest ik zelf in januari ook drie weken het bed houden. Zo cliché als het is, deed dit alles me nadenken over wat ik belangrijk vind en hoe ik mijn leven vorm wil geven.
Wie goed wil kunnen schrijven, moet schrappen, zeggen ze wel. Ik denk dat hetzelfde geldt voor een goed leven: wie goed wil leven, moet keuzes maken en die dingen schrappen of bijschaven die teveel afleiden, energie kosten of niet echt bijdragen aan de waarden en doelen die jij nastreeft.
Zo heb ik veel nagedacht over dingen die ik wil schrappen uit mijn leven. Van fysieke spullen tot gewoonten en van activiteiten en connecties tot gedachten. Het is een work in progress waarbij telkens opnieuw redigeren nodig zal zijn. Daarbij geloof ik overigens niet in de maakbaarheid van het leven - controle is een illusie - maar ik geloof wel ik verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedachten en gedragingen.
Wat mij inspireerde
Terugkijkend op mijn 40ste, besef ik dat ik omringd ben door mooie mensen die mij wekelijks, zo niet dagelijks inspireren. Ik haal mijn energie en levenslust uit wekelijkse zoom-schrijfsessies met mijn vriendinnen, mijn gesprekken met mijn mentor, de maandagochtenden waarop ik koffiedrink met mijn moeder, de avonden op de bank met AFP en de boeken die ik lees. Zij zijn mijn steun en toeverlaat en de mensen op wie ik terugval als ik het niet meer weet. Niet spannend, niet spectaculair, geen levensveranderende transformaties - maar dagelijkse voeding voor de geest en liefde voor het hart (ja iieew, klinkt om te kotsen maar is wel waar).
Nu ben ik dan 40-plus. Nog steeds voel ik mijn een laatbloeier die gestruikeld is over de startblokken, nog steeds voel ik me angstig en onzeker. Maar ik voel me ook rijk en dankbaar en klaar om mijn weg te vervolgen naar meer liefde, lef en levenslust.
Ik ben vast nog een heleboel vergeten (ik had mijn agenda al nodig voor wat ik hierboven allemaal opnoemde) maar dat zal de leeftijd zijn, haha!
Fijne verjaardag! ;)
XL
Dankjewel voor het lezen van mijn nieuwsbrief. Vond je het leuk, abonneer je dan hieronder om elke nieuwsbrief zo in je inbox te ontvangen. Doorsturen naar een vriend of vriendin mag natuurlijk ook!