Gelukkig nieuwjaar! - Miss Deadlines 5 W's van januari 2024
Wat ik deed, wat ik las, wat mijn bezighield & wat nog meer; een lijstje vol liefde, lef en levenslust
Zo proost je op het nieuwe jaar en ga je vol goede moed van start en zo is januari alweer bijna voorbij. Voel jij je ook als champagne waaruit de bubbels verdwenen zijn? Wees gerust, dat is normaal! Laat al die goede voornemens lekker voor wat ze zijn en gebruik de maanden januari en februari als warming-up voor het komende jaar. Hoe ik dat doe, lees je in deze nieuwsbrief.
Wat ik deed
Een weekje niks
De eerste week van januari was ik zomaar vrij! Dat wat niet het plan, maar ik was zo ontzettend blij dat het kon! De week tussen kerst en oud & nieuw bleek toch nog veel drukker dan we hadden verwacht in de winkel en ik was op. Vorig jaar was ik zo’n beetje de hele maand ziek en daarna heb ik me voorgenomen om te waken voor roofbouw op mijn lijf. Ik kon dan ook wel bijna huilen van opluchting.
Ik heb die week dan ook heerlijk weinig gedaan. Afgezien van een heerlijk lange wandeling met mijn broer heb ik alleen maar geslapen en gelezen. Afgewisseld met her en der wat uurtjes opruimen en schoonmaken in huis. Dat voelde echt als puinruimen. Achterstallige huishoudklusjes en rommel die zo in een jaar tijd flink ophoopt - het voelde zo fijn om dat in alle rust te kunnen uitzoeken en wegwerken! Een cadeautje aan mezelf en mijn toekomstige ik - fris en opgeruimd van start met 2024!
TikTok-figurant
Op werk figureerde ik weer eens in een filmpje voor het TikTok-kanaal van de boekhandel, gebaseerd op een van scène uit The Simpsons.
Enable 3rd party cookies or use another browser
Voor wie het gesprekje niet kan volgen, hier een ondertiteling:
Ik (met de stem van Marge Simpson): But this is a real find
Collega (met de stem van Lisa Simpson): Just buy it, you don’t have to rationalize everything!
Ik: Hmmmm
Ik: Alright, I will buy it! It will be good for the economy.
Project You - Goodbye 2023, Hello 2024
Sinds enkele jaren heb ik de traditie om mezelf in januari boeken cadeau te doen. Traktaties die ervoor zorgen dat ik na alle ophef en feestelijkheden van november en december niet zo in het gat val van de winterdip en het saaie grijs van de eerste maanden van het jaar.
Het eerste ‘boek’ van mijn januari-traditie was de nieuwe Goodbye/Hello-journal van Project You. Een journal met gerichte vragen om te reflecteren op het afgelopen jaar en een visie en plan te maken voor het nieuwe jaar. In mijn vrije eerste week van januari heb ik heerlijk zitten schrijven, mijmeren en plannen. Een mooie aanvulling op het visionboard dat ik begin december al maakte voor 2024 (zie de nieuwsbrief van december 2023) Ik vermoed zomaar dat deze journal een traditioneel onderdeel gaat vormen van mijn januari-traditie ;).
Wat mij inspireerde (1)
Onze traditie om januari te beschouwen als de start van een nieuw jaar, het moment voor actie en nieuwe dingen is tegennatuurlijk. In de natuur is de winter de periode van verstilling. Van winterslaap, energie sparen, rust en naar binnen keren. De winter is nodig om energie op te doen voor de groei en bloei in de lente en zomer. In de natuur begint het nieuwe jaar dus eigenlijk pas is maart/april!
Als je naar de natuur kijkt, is het eigenlijk zo logisch. Toch had ik nota bene social media nodig om dit op te merken. Bijvoorbeeld de Instagram-post Selina Barker, oprichter van Project You (zie ook ‘Wat ik deed’ hierboven) en life coach Selina Barker:
Haar artikel over ‘Slow-anuary’ lees je hier: Slow-anuary: why I'm ditching the resolutions and making January 2024 my warm-up month
Wat mij bezighield
Het huishouden… Bestaat er een groter strijdpunt binnenshuis dan het huishouden? Bij mij thuis is het vooral een eenzijdige oorlog, waarbij ik het huis voor een slagveld aanzie maar het kanonnengeweld toch voornamelijk in mijn hoofd buldert. Mijn huisgenoten zijn slachtoffer van de afketsende scherfstukken.
Uit mijn visionboard en Project You-journal werd één ding heel duidelijk: ik verlang naar rust en reinheid thuis in de verwachting dat ik dan ook vrede en kalmte in mijzelf zal vinden. De (in mijn ogen) huishoudelijke chaos thuis werkt op mij als een rode lap op een stier. Mijn thuis zou de plek moeten zijn waar ik kan bijkomen en opladen, maar door alle prikkels om mij heen kan ik niet ontspannen.
In wezen klopt deze redenering natuurlijk niet want wanneer je echt kalm van binnen bent, maakt het geen donder uit of je in de rommel zit of niet. Ook is het niet de wanorde op zichzelf die me zo kwaad maakt, het zijn de gedáchten die ik eraan verbind. Zoals: ik moet hier alles alleen doen, niemand houdt rekening met mij, het is niet eerlijk,… enzovoort en zo verder. Dat ik bij lange na niet de enige ben die deze gedachten heeft, laat dit bericht op Instagram van Fien Vermeulen goed zien:
Ik heb de hierboven genoemde Huishoudbattle-quiz zelf zo eerlijk mogelijk ingevuld en wat denk je? AFP en ik doen evenveel in het huishouden!
Uiteindelijk gaat het daar echter niet om bij mijn boosheid. We dragen samen verantwoordelijkheid voor het huishouden, maar alleen ikzelf ben verantwoordelijk voor de gedachten en emoties die ik daarbij heb. Het is niet zijn taak om me gewaardeerd en gezien te doen voelen, dat is aan mij.
Neemt niet weg dat een schoon en opgeruimd huis wel zo fijn is en dat ik recht heb op een omgeving waarin ik me prettig voel. Proberen me minder druk te maken over het huishouden, lukte me niet. Het huishouden zoveel mogelijk zelf doen ook niet. Dus bleef er nog maar één optie over: hulp vragen.
Ik plande een familievergadering in en legde AFP en stiefzoon mijn probleem voor. Die familievergadering vergde wel enige voorbereiding. Aanvankelijk had ik hen al mijn grieven voor de voeten willen gooien. Met hulp van mijn mentor kon ik echter inzien dat dat de verkeerde aanpak zou zijn. Dat zou namelijk emotionele chantage zijn en bovendien, zoals ik hierboven al uitlegde, alleen ikzelf kan de gedachten die me boos maken opruimen. Dus: geen schuldvraag, geen verongelijkt gedoe maar een oprechte hulpvraag:
‘Jongens, ik wil graag een schoner en opgeruimder huis. Ik merk dat ik er last van heb zoals het nu is. Ik wordt prikkelbaar en reageer dat op jullie af maar zo wil ik helemaal niet zijn. Kunnen we samen een plan bedenken om het huishouden beter op orde te krijgen?’
En zo waar, daar kwamen de ideeën en de afspraken! Nu is mijn volgende taak, op verzoek nota bene, om een schoonmaakplanning te maken met reminders zodat het voor AFP en stiefzoon niet zo aftasten is wat hun perfectionistische huisgenote wenst ;). Ik zal niet beweren dat al mijn bozige gedachten als sneeuw voor de zon zijn verdwenen (slechts een paar dagen later had ik weer een lelijke mopperbui) maar om open en eerlijk met elkaar te praten, schept zo veel lucht! Wordt vervolgd.
Wat mij inspireerde (2)
Dit jaar heb ik voor het eerst een scheurkalender hangen. De Slow Life-scheurkalender van Flow magazine belooft elke dag een moment van rust, met inzichten, tips, quotes, illustraties en op zondag een Slow Sunday Sudoku. Dat leek me wel wat! Zo staat er bij maandag 15 januari:
‘Je kunt overal een kort meditatiemoment inlassen,’ schrijft Vlaamse psychiater Edel Maex in Het kan anders. ‘Ik ken mensen die soms even uit de vergadering ontsnappen om op het toilet hun oplettendheid terug te vinden.’
Nu ben ik niet ik er niet zo fan van om me terug te trekken op de wc, maar soms is het op werk wel de beste plek om even bij te komen of tot 10 te tellen. Nu ik de laatste tijd zo bezig ben met mijn opvliegendheid, probeer ik erom te denken elke dag zo’n moment te nemen.
Dat kan op de toilet dus, maar wat ik nu ook af en toe doe (geleerd van mijn mentor) is een poosje in mijn handen wrijven en even diep zuchten. Even spanning ontladen en weer even voelen hoe ik in mijn lijf zit en ik ga weer een tikkeltje bewuster door met mijn dag. Dat bewustzijn duurt meestal maar 2 seconden nog, maar hey; work in progress en elke seconde telt!
Adulting-tip
(of: wat te doen als het volwassen leven even een worsteling is)
Elk jaar trap ik er toch weer in: vol frisse moed en enthousiaste plannen begin in aan het nieuwe jaar, maar al gauw haalt de realiteit me in. Ik voel me zo grauw, kil en sloom als een bevroren regenplas. Voor ik het weet, grijp ik toch weer naar een Snickers als troost, laat ik de huishoudklusjes versloffen en lig ik eindeloos te scrollen op mijn telefoon in plaats van te gaan wandelen of een goed boek te lezen. En hoe langer dit duurt, hoe moeilijker het is dit gedrag te doorbreken.
In beweging komen, is moeilijker dan in beweging blijven. Weten dat het me waarschijnlijk goed zal doen om iets te ondernemen, sociaal contact te zoeken of die klusjes af te vinken, is niet genoeg om mezelf ertoe aan te zetten iets te gaan doen. Motivatie is namelijk als een ouderwetse dynamo op een fiets; de energie wek je pas op wanneer je begint te trappen. Het zwaarste zijn die eerste paar slagen.
Met het volgende simpele trucje lukt het me vaak om mezelf aan te trappen:
Ik zet muziek op waar ik opgewekt en energiek van wordt; bij mij is dat meestal vette bombastische poprock met scheurende gitaren, maar epische klassieke stukken zoals de Carmina Burana of Toccata en Fuga werken ook goed.
Eerst hoef ik nog niks te anders te doen dan naar de muziek te luisteren.
De opzwepende muziek krijgt me meestal na 1 of 2 nummers wel van de bank af. Ik hoef nog steeds niks te doen, gewoon wat bewegen of heen en weer lopen op de muziek is genoeg.
Ik begin dan vervolgens aan een klein klusje. Zo klein en simpel mogelijk - bijvoorbeeld alle rondslingerende koffiekopjes bij elkaar zoeken en naar de keuken brengen of de voerbakjes van de katten bijvullen.
De kleine klusjes moet ik van mezelf zo’n 10 minuten volhouden, dat zijn 3 muzieknummers ongeveer.
Kom ik na die 10 minuten nog steeds niet met mezelf uit de voeten, dan mag ik stoppen. Ik heb tenminste wel 10 minuten iets gedaan; iets is beter dan niets!
Meestal ben ik dan echter al zo lekker aan de gang, dan het niet moeilijk meer is om nog even door te gaan
Belangrijk: las korte pauzes in en stop zodra je begint te merken dat je moe of geagiteerd raakt
Op Spotify heb ik voor mezelf diverse oppeppende playlists gemaakt afhankelijk van mijn stemming, de muziek waar ik op dat moment zin in heb en welke klussen ik wil doen (bij administratieve taken luister ik bijvoorbeeld liever instrumentale klassieke stukken voor de concentratie en tijdens het huishouden naar stampende popmuziek)
Proberen? Speciaal voor nieuwsbrief-lezers stelde ik onderstaande ‘To do, ta da!’-playlist samen met al mijn favorieten van dit moment:
Wat mij inspireerde (3)
Goede raad of wijze woorden kunnen je soms zo raken. Zonder dat je dan kunt precies kunt uitleggen waarom weet je instinctief: dit is waar, zo zit het. Vaak zijn dit levenswijsheden waarvan je later tot het besef komt dat je het eigenlijk diep van binnen al lang wist, maar het moest nog even binnenkomen. Of beter gezegd; het moest nog uit je komen. De wijsheid moest nog in je rijpen of jij moest er nog rijp voor zijn om de wijsheid te accepteren.
Te zweverig?
Laat ik het zo zeggen: zoals ik al in vorige nieuwsbrieven vertelde, worstel ik nu veel met mijn opvliegendheid en mijn driftbuien. Ik kan lang rondlopen met een schuldgevoel en schaamte als ik mijn geduld ben verloren bij een klant, lelijk deed tegen AFP of mijn moeder of als ik voor de zoveelste keer fouten maak en iets vergeet door mijn gebrekkige concentratie.
Mijn mentor legde me uit dat dit is omdat ons ego het maar moeilijk kan accepteren dat we niet perfect zijn. Grappig is dat toch; aan de ene kant zijn we zo onzeker over onszelf, maar als blijkt dat we niet perfect zijn, valt dat ook weer tegen. Jezelf hiervoor straffen met schuldgevoel en schaamte werkt niet. Strenge voornemens om dit of dat voortaan zus of zo te doen, werken ook niet. Het enige dat je kunt doen, is jezelf vergeven voor hoe het is gegaan, telkens weer. Met deze milde houding schep je voor jezelf de ruimte om het volgende keer misschien anders te doen.
De volgende simpele, troostende woorden gebruik ik sindsdien als ik vergeving nodig heb:
Je bent niet perfect, net als ieder ander
Je kan niet perfect zijn, perfectie bestaat niet
Je hoeft niet perfect te zijn, je bent nu precies zoals je moet zijn
Boekenbuit
In januari geef ik mezelf elk jaar boeken cadeau! Vanaf 1 januari mag ik dan elke dag 1 boek uitpakken. De anti-climax van de saaie januarimaand na alle drukte van november en december vind ik zo minder erg. Dit jaar had ik 12 mooie titels verzameld, plus een bonusboek (niet op de foto) voor de aansluitende Blue Monday op 15 januari:
Goodbye 2023, Hello 2024-journal
Holistic habits -Jocelyn de Kwant
The Winter Spirits (selected short stories)
For thy great pain have mercy on my little pain - Victoria Mackenzie
How to be te love you seek - Nicole LePera
One flew over the cuckoo’s nest - Ken Kesey
Any human heart - William Boyd
The poisonwood bible - Barbara Kingsolver
Fahrenheit 451 - Ray Bradbury
Voornamelijk vrouwen - Connie Palmen
Momo en de tijdspaarders - Michael Ende
Mythos, the illustrated story - Stephen Fry
en als bonus: The Burnout - Sophie Kinsella
Benieuwd waarom ik deze boeken koos? Check de highlight ‘Januari-traditie 2024’ in mijn Instagram-Stories voor een uitgebreide presentatie!
XL