De 5 W's van Miss Deadline van maart 2024
Wat ik deed, wat ik las, wat mijn bezighield, wat mij inspireerde & wat nog meer; een lijstje vol liefde, lef en levenslust
Moe. Dat is mijn woord van afgelopen maand. En dat ondanks dat ik in januari en februari bewust met de rem erop heb geleefd. Vanuit het idee dat wij als mens beter gedijen als we het natuurlijke ritme van de seizoenen volgen en in de winter in spaarstand gaan. Ik vraag me nu af of het in onze samenleving überhaupt nog wel mogelijk is; een eigen ritme volgen dat mogelijk afwijkt van de grote stroom. Wat denk jij?
Op werk waren de beginmaanden bijvoorbeeld heel erg druk, sluimertijd of niet. Leven volgens het ritme van de natuur om ons heen, daar doet de (commerciële) maatschappij niet aan. Of, zoals ik van ook steeds meer mensen hoor, leven volgens onze innerlijke natuur, bijvoorbeeld volgens je menstruatiecyclus. Ik kan op werk moeilijk zeggen; deze week doe ik minder taken of doe ik niet mee aan sociale verplichtingen (lezingen, vergaderingen et cetera) want volgens mijn cyclus kan ik nu beter geen sociale dingen doen….
Is het ons nog toegestaan om ons te onttrekken aan de stroom verwachtingen?
Sta ik het mezelf wel toe?
Kan ik het verdragen om te onderbreken, niet te voldoen aan het perfecte plaatje, niet in een rechte lijn naar boven door te stomen, beloften te verbreken, niet perfect te zijn?
Noodgedwongen beperkte ik mij de afgelopen maand geregeld tot slechts de meest noodzakelijke verplichtingen. Dat accepteren blijft een lastige. Het maakt me angstig omdat ik bang ben dat mijn chronische vermoeidheid (cvs) terugkeert. Het maakt me verdrietig omdat ik het gevoel krijg vast te zitten in een vicieuze cirkel. Het frustreert me omdat ik het niet eerlijk vind dat ik naar mijn idee steeds weer van voor af aan moet beginnen. Ik hou mezelf drijvende, maar wanneer kom ik nou eens vooruit? Wanneer heb ik nu eens tijd en energie om dat beetje extra te doen dat me verder brengt? Achterstallige zooi te klaren en met een schone lei een volgende stap te zetten?
Moeizaam, vermoeid, moedeloos. Allemaal varianten waarin het woord ‘moe’ zit die ik deze maand heb ervaren. Maar ook: bemoedigd. Ja het leven is een continue herhaling. Dat kan zinloos lijken, maar tegelijk is het vertrouwd en geeft het vertrouwen voor de toekomst. Zo ontdekte ik onlangs op een avondwandeling dat veel bloesemstruiken en -bomen alweer in bloei staan. In het donker heb ik een hele poos staan kijken naar de maan die op de roze blaadjes scheen en ik voelde zo’n opluchting. De natuur gaat er gewoon weer voor
Komend weekend is het weer Pasen. Het feest van de vernieuwing (zowel in christelijke als heidense betekenis). Misschien is her-nieuwing wel een beter woord. Het leven niet als vicieuze cirkel maar als opwaartse spiraal, met vertragingen, zijsporen en onderbrekingen, maar nog steeds: met nieuwe energie en door!
Wat mij bezighield
Fix you
Twee jaar geleden overleed mijn oudste nichtje. Ze zou deze maand 40 zijn geworden. Zo’n verjaardag is maar een arbitraire dag en toch hield het me bezig. Twee jaar geleden alweer en nog steeds als de dag van gisteren.
Na haar overlijden had ik op een plank in de boekenkast wat spulletjes van haar verzameld; boeken, cd’s en een doosje vol confetti van het laatste Coldplay-concert waar we samen zijn geweest. En ook: een kaart met de tekst van het Coldplay-nummer ‘Fix you’ en twee blikjes gin-tonic. Een voor mij en een voor haar.
Op haar verjaardag leek het me een goed moment om ritueel af te sluiten. Ik zou keihard ‘Fix you’ draaien en proosten op haar leven. Maar ik kon het niet. Het voelde toch niet goed. De boeken en cd’s heb ik opgeruimd, maar de blikjes staan er nog. Voor later.
Fix you
When you try your best, but you don't succeed
When you get what you want, but not what you need
When you feel so tired, but you can't sleep
Stuck in reverse
And the tears come streaming down your face
When you lose something you can't replace
When you love someone, but it goes to waste
Could it be worse?
Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you
And high up above, or down below
When you're too in love to let it go
But if you never try, you'll never know
Just what you're worth
Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you
Tears stream down your face
When you lose something you cannot replace
Tears stream down your face, and I
Tears stream down your face
I promise you I will learn from my mistakes
Tears stream down your face, and I
Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you
Wat ik las
The Island of Missing Trees - Eli Shafak
5 sterren
Op aanraden van collega Y. gelezen: prachtige zinnen, een geschiedenis waar ik maar weinig van wist (de bloedige strijd tussen de Griekse en Turkse bewoners van Cyprus) en (heel bijzonder en zeer geslaagd) een vertelperspectief van een vijgenboom.
4 sterren
Yung Pueblo citeer ik geregeld in mijn nieuwsbrieven omdat ik zijn woorden zo wijs en mooi vind. Inward is het eerste deel uit zijn trilogie van wat ik spirituele poëzie zou willen noemen. Geen boek om in één keer te lezen, maar om op je nachtkastje te leggen en af en toe eens een tekst te lezen en deze te laten inwerken.
Ik ben er nog niet uit wat ik van dit boek vind. Het was in ieder geval pijnlijk, frustrerend, zo herkenbaar en daardoor begrijpelijk. Maar vind ik het daardoor mooi & goed of juist niet? Het is in ieder geval een ongemakkelijk knap staaltje literatuur van debuterend (!?) auteur Lottie Hazell.
Wat ik deed
Lees-stamboom
Van 16 tot en met 24 maart was het Boekenweek met dit jaar als thema ‘Familie’. In de boekhandel besloten we om allemaal onze ‘lees-stamboom’ samen te stellen. Boeken zijn toch ook een beetje familie, zeker de boeken die je zijn bijgebleven, om wat voor reden dan ook van betekenis zijn geweest en je gevormd hebben. Tijdens de Boekenweek waren onze stambomen te zien in de winkel en mochten klanten raden welke collega bij welke boom hoorde.
AFP vond het zo’n leuk idee dat hij er thuis ook eentje heeft gemaakt. Een aanrader om te doen want we hebben samen een heel leuk gesprek gehad over welke boeken we beiden hadden gekozen en waarom.
Welke boeken zouden een plekje krijgen in jouw lees-stamboom?
Labelen
Van AFP kreeg ik zomaar een van de beste cadeaus ooit:
Een labelmaker!
Het zal misschien mijn ocd zijn maar ik ben dol op ordenen, categoriseren en ordenen. In de boekhandel is het een van mijn favoriete taken, boeken rubriceren met een labeltje erbij. Etiketten plakken en in hokjes denken is in deze tijd geen gewaardeerde eigenschap, maar op dit praktische niveau word ik er toch heel blij van.
Ik noemde mijn nieuwe labelmaker Loretta (zijn er meer mensen met de neiging om gebruiksvoorwerpen een naam te geven?). Drie keer raden wat ik als eerste labelde? ;)
Wat ik zag
True detective
5 sterren
Een steengoede detective-serie waarvan elk seizoen compleet anders is: andere acteurs, ander verhaal, andere sfeer. Het eerste seizoen is met Woody Harrelson en Matthew McConaughey. Vooral de acteerprestatie en het karakter van McConaughey vond ik meesterlijk. Nu ben ik iemand die zich snel laat meeslepen door beeld maar ik kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst zo heftig ontdaan was van een serie. Aanrader.
The Marvelous Mrs. Maisel
Tot dusver 4 sterren (eerste paar afleveringen van seizoen 1 van 5)
Aangeraden door collega Ch. Van de bedenker van Gilmore Girls (voor mij reden genoeg om enthousiast te zijn). Comedy, jaren ‘50, New York - heerlijk! En voor mij een goed tegengif tegen alle heftigheid van True detective ;)
Wicked Little Letters
Met AFP gezien in de bioscoop. Oh ik hou zo van naar de bioscoop gaan! En dit was een vermakelijke film. Geen klapper - had echt wel beter en verrassender gekund - maar wat is Olivia Colman toch een heerlijke actrice! Het verhaal is lekker kneuterig met een ondertoon van feministische maatschappijkritiek. Nota bene waargebeurd (schokkend! ;) )
Doet u ook mensen - voorstelling van Janneke de Bijl
4 sterren
Namens de boekhandel ging ik samen met mijn collega/bedrijfsleider naar een voorstelling, op uitnodiging van de schouwburg met wie we een samenwerking hebben. We hadden gekozen voor de voorstelling van Janneke de Bijl - filosoof én cabaretier. Ik kende Janneke de Bijl helemaal niet en wist niet wat ik moest verwachten. Het begin vond ik eerlijk gezegd niet zoveel aan, maar toen spetterde opeens de ene grove grap na de andere me om de oren. Even slikken misschien, maar ge-wel-dig! Van de show is geen trailer, maar hier een voorproefje uit haar optreden bij Arjen Lubach:
Fijne Pasen iedereen, een frisse her-start vol goede moe-d!
Ps. Ik kocht afgelopen maand schrikbarend veel mooie boeken (en de Boekenweek is niet eens mijn excuus) maar kwam er niet aan toe ze hier allemaal te presenteren, want moe… Houden jullie volgend maand van me tegoed!